Hawana (H)

ArturLG

[img]http://zoomia.pl/files/i/19/53/listing_big2134_19538083191320959511.jpg?&width=960&height=760[/img]

Pod koniec XIX wieku w holenderskim miasteczku Ingen u hodowcy o nazwisku Honders w miocie bezrasowych królików pojawiły się młode o niespotykanej w tamtym czasie barwie ciemno-brązowej (czekoladowej) z białymi plamami.
Dalszych prac nad utrwaleniem tej barwy podjęło się trzech uznanych hodowców: Van der Horst, J. Muysert i G. Jacobs. Do kolejnych kojarzeń używali m.in. królików rosyjskich. Po kilkuletniej selekcji, której celem było wyeliminowanie białych włosów z okrywy udało im się uzyskać jednobarwne ciemno-brązowe zwierzęta. Po raz pierwszy szerszej publiczności króliki zaprezentowane były na międzynarodowej wystawie w Paryżu w roku 1902.
Początkowo rasa przyjęła nazwę „ingeński błyszczącooki” ze względu na charakterystyczną silnie błyszczącą źrenicę, znana była też jako „bever”.
Niezależnie od hodowców holenderskich, również Francuzi w tym samym czasie wyhodowali podobnego królika, który nazywany był królikiem bobrzym.
W późniejszym czasie przyjęto zarówno w Holandii jak i we Francji wspólną nazwę- hawana, ze względu na podobieństwo barwy okrywy do barwy hawańskich cygar.
Obecnie hodowane w większości krajów hawany pochodzą od zwierząt powstałych w Holandii, za wyjątkiem Francji i Szwajcarii, gdzie w hodowlach występuje tzw. typ francuski hawan. Główną różnicą między obydwoma typami jest ich masa ciała. Typ holenderski jest przedstawicielem ras średnich, podczas gdy francuski jest rasą małą. Duży wkład w obecny wygląd rasy wnieśli Niemcy, u których hawany pojawiły się w 1906 roku z terenów Holandii, Francji i Szwajcarii. Od początku istnienia hawana cieszyła się dużym uznaniem wśród hodowców. Przyczyniła się też do powstania innych ras m.in. perłowy, alaska, marburski, liliowy, gouwenaar czy satynowy. Dała też początek oryginalnym odmianom barwnym w wielu innych rasach. Główną zaletą hawany jest jej dobra płodność (6-8 szt) w miocie, bardzo dobrze rozwinięty instynkt macierzyński u samic oraz zadawalające przyrosty masy ciała.
W hodowli dużą wagę przywiązuje się do barwy okrywy włosowej, która powinna być jednolicie ciemno-brązowa z silnym połyskiem. Należy też pamiętać, że czynniki takie jak zbyt duże nasłonecznienie klatek, czy kontakt okrywy z moczem powodują jej niepożądane przebarwienia (zarudzenia).
W Polsce rasa przez wiele lat była mało znana, lecz widoczny jest obecnie wzrost zainteresowania jej hodowlą, czego dowodem jest coraz częstsze pojawianie się hawn na naszych wystawach.

Opis rasy

Rasa średnia. Idealna masa ciała 3,5-4,4 kg, maks. 4,5 kg, tułów krępy, walcowaty, głowa u samców krótka i szeroka, u samic nieco mniejsza, szyja bardzo krótka, kończyny silne, średnio długie, uszy mięsiste dobrze owłosione o długości 11-12 cm. Okrywa włosowa bardzo gęsta o długości około 3 cm, barwa okrywy ciemno-brązowa (czekoladowa), z wyraźnym silnym połyskiem, na brzuchu matowa. Barwa włosów podszyciowych niebieska, oczy ciemno-brązowe z mocno błyszczącą źrenicą, pazurki ciemno-rogowe.